உளறல்

மீதமிருந்த
உளறல்களையும்
கொட்டித் தீர்த்து விட்டேன்..
மௌனம் கலையாமல்
மிதமாய்ப்
பார்க்கிறாய் நீ..

எனக்குள்
இன்னொரு உளறலின்
அறிகுறி!!

தஞ்சம்

ஒரு சாயங்கால
வேனிற்காற்றில்
மரம் உதிர்த்த இலைகள்
ஒட்டிக்கொண்டன
உன் துப்பட்டாவுடன்..

எல்லாவற்றுக்கும்தான்
அடைக்கலமாகிப்
போகிறாய் நீ..!

காதற்பொழிவு

ஒரு நீண்ட
பனிப்பொழிவின் இடையில்
நெருப்பு மூட்டிய
கதகதப்புடன்
அணைத்துக் கொள்கிறது
உன் காதல்...

அவசரம் ஏதுமின்றி
மெதுவாய் உதிர்கின்றன
பனித்துளிகள்..
நம் காதலின் அழகை
ரசித்தபடி...

பசி

உன்
இதழ்களை உண்டு
பசியாறுகிறது
என் காதல்...

நம்
காதலை உண்டு
இன்னும் பசியாகிறது
என் உதடுகள்..

வெளிச்சம்

இரவான போதும்

இருள் மூடவில்லை

என் விண்ணை...

உன்

காதலின் வெளிச்சத்தில்

விளையாடுகின்றன

என் கனவுகள்..

அர்த்தம்

உறக்கத்தில்

நீ உதிர்க்கும்

புன்னகையில்

அர்த்தம் பெறுகிறது

என் காதல்...

பார்வை

எத்தனை கூட்டத்திலும்

என் மேல்

தனிமையை

எறிகிறது

உன் பார்வை...

ஒரு விழி

கவிதையும்..

மறு விழி

கத்தியுமாய்...

அழகு

அந்தி மயங்கியதும்

சாவதானமாய்

முகம் கழுவி

விளக்கேற்றினாய்..

பித்தேறித் திரிந்தேன்

நான்...

எரிந்தே போனது திரி...

பிறிதொரு மோட்சம்

நான்

உறங்கையிலேயே 

நீ தரும்

முத்தங்களில்

மோட்சமடைகின்றன

என் கனவுகள்...

மோட்சம்

நான்

உறங்குவதாய் நினைத்து

நீ தரும்

முத்தங்களில்

மோட்சமடைகின்றன

என் இரவுகள்...

ஞாபகம்

தூக்கமற்ற நாட்களில்

என் தனிமையைச்

செதுக்குகிறது

உன் ஞாபகம்...

வலிகளை மௌனமாய்

அடைகாக்கிறது

இரவின் நிசப்தம்...

துயில்

உறங்கும்

உன் இமைகளில்

அமர்ந்திருக்கிறது

என் கனவு...

அவஸ்தை

சூறாவளியின்

மையத்தில் சுகமாய்

வசிக்கிறாய் நீ...

பரிதியில்

நான் படும்

அவஸ்தை புரியாமல்...

விளைவு

மதம் பிடித்த
யானையாய்
அலைகிறது மனம்...

உன்னை ஏற்றிக்

கொண்டதிலிருந்து...

மௌனம்

இதில்தான் நீ தொடங்கினாய்!

இன்று வரை புரியவில்லை..

மௌனம் என்பது

பேசாமல் இருப்பதா,

பேசத் தவிப்பதா,
இல்லை

பேச்சடைத்து நிற்பதா?

தாவணிப் பூ சிறகுகள்

நிலவு, பூ,

மேகம்,

என

எதைப் பற்றியும்

பேசும் கவிதைகள்

எதுவும் எனக்குச்

சொன்னதில்லை,

உன் தாவணிச் சிறகின்

தீண்டல்

இப்படி இருக்குமென...