இரங்கா இரவுகள்

 ஒரு அனாதைக் காதலின் 

எல்லா இரவுகளிலும் 

காலத்தின் 

ஏதேனும் ஒரு வலி 

விழித்தேயிருக்கிறது..

முட்கள் பரவிய 

அதன் படுக்கையறையில்,

காயங்கள் துடைக்க

எஞ்சியிருப்பவை

ஓரிரு இறகுகளின் 

தேய்ந்து போன நினைவுகள்..

சடலம்

உன் மௌனம் எரித்த
சடலம் நான்..

மௌனமயம்

உன் மௌனம் ஒன்றே
எனக்குப் பழக்கம்..
ரசனை
ஆறுதல்
காதல்
மோகம்
இன்னும் ஏதேதற்கோ
உன் மௌனத்தை
நான்
உண்டு முடித்தபின்..
இறுதியில்
உன் 
மௌனம் உண்டது
அனைத்தையும்..

வேனில் மரம்

உன்
அன்பின் நிழலில்
முளைத்து வளர்ந்தது
என் காதல்..
பிரிவெனில் வேனிற்காலம்..
முறிவெனில் இலையுதிர் காலம்..
மற்றுமோர்
சுழற்சி வரை
காய்ந்தாலும் உதிர்ந்தாலும்..
வேர்களைக் காத்தே
நிற்கிறது
என் மரம்..