நெடியதொரு ஊடல்

நீ
உதிர்த்துப் போன
தனிமையில்
உதிர்ந்தே போனது
என் இரவு..

துளிர்த்திருந்த
கனவுகளும்
தூக்கு மாட்டிக் கொண்டன..

காயம்

உன் 

மௌனத்தை உணர்ந்தே 

பழகி விட்டேன்..

உன்

பிரிவில்

இன்னும் அதிகமாய்..

தனிமை

நீ

எறிந்து போன

தனிமையில்

அத்தனையும்

சிதறிப் போனது..

என்னிடமிருந்த

உன்னைத் தவிர...

கைம்மை

நீ பிரிந்ததும்

நிலவைத் தொலைத்து

விதவையானது

என் வானம்...

பிரிவு

சாதலும்

சாதல் நிமித்தமும்..

ஊடற்பொழுது

இப்போதும் 

என் அறையில்

நீ உலவுகிறாய்..

புத்தகம் படிக்கிறாய்..

உறங்குகிறாய்..

குளித்துத்

தலை உலர்த்துகிறாய்..

என்னிடம் மட்டும்

பேசுவதில்லை..

முள்

இருள் போர்த்திய

நெருஞ்சிகளின் வழியில்..

நீங்காமல் நீள்கிறது

பயணம்...

பூர்த்தியற்ற வலிகள்

குழப்பங்கள்..

இடையில்

இன்னொரு முள்

உன் மௌனம்...

வெட்க நிழல்

நீ
உதிர்த்துச் சென்ற
வெட்கத்தின் நிழலில்
துளிர்க்கின்றன
என் ஆசைகள்..

வெற்றிடம்

என் காதல்
ஒரு வெற்றிடம்.
அதை நிரப்புவதெல்லாம்
உன்
மெல்லிய புன்னகையும்..
உன்
மகத்தான காதலும்..
கடவுள் போல்
உன் மௌனமும்...!

நெடுனள்ளிரவு

இறவாத இரவுகளின்
அடர்வினுள்
ஏகாந்தக் குமிழ்களில்
மிதந்து கொண்டிருக்கும்
கனவுகள் எதற்கும்
தெரியவில்லை..
நான் இன்னும்
உறங்கவில்லை என...